مشکل فقط این نیست که چرا با آنها خوش‌رفتاری نمی‌کنیم، مشکل اصلی اینجاست که اصولاً فراموش کرده‌ایم آنها نیز همانند ما حق و حقوقی دارند. گاهی تنها لازم است حقوق اولیه‌ی حیوانات را نیز به رسمیت شناخته و اگر زندگی را بر آنها آسان‌ نمی‌گیریم، دست کم عرصه‌ی حیات را نیز بر این موجودات بی‌پناه، تنگ‌تر نکنیم.

 وقتی نام تبلیغات به گوش‌مان می‌خورد ناخودآگاه توقع معرفی محصولی خاص را داریم، آگهی که ما را به خرید یا استفاده از وسیله یا خدماتی ویژه ترغیب و تشویق می‌کند. ولی شکل دیگر تبلیغات که در ادامه به آن خواهیم پرداخت، معضلات اجتماعی و مشکلات موجود پیرامون ما را  به شکلی متفاوت در قالب تصاویر مفهومی و تأثیرگذار بیان می‌کنند. این نوع تبلیغات ابزاری قدرتمند برای به چالش کشیدن عملکردهای بشر و تأثیرات و عواقبی است که خواسته یا ناخواسته بر دیگر ساکنان این سیاره اعم از انسان، جانوران و گیاهان، طبیعت و محیط اطراف برجای می‌گذارد.

این بار توجه ما به تبلیغات اجتماعی است که بر حوزه‌ی محیط زیست، حیات وحش و مشکلات جانوران متمرکز شده‌اند. بخش از ساکنان این کره که زبانی برای دفاع از خود و شکایت از ظلمی که هر روزه بر آنها می‌رود، ندارند. واقعیت این است که انسان گاه در نهایت قساوت و بی‌رحمی و تنها برای ارضای  خواست‌های مشروع یا غیر مشروع خود، این موجودات بی‌پناه را در معرض بدترین شکنجه و آسیب قرار می‌دهد.


ما فراموش کردیم آنها نیز همچون ما حق حیات دارند. اولین و پیش پا افتاده‌ترین حقی که هر کدام از ما برای خود قائلیم، اما خیلی راحت و بدون هیچ گونه نگرانی، از دیگر جانوران این سیاره سلب می‌کنیم. حیوانات شکنجه می‌شوند تا شما بخندید، آنها کشته می‌شوند تا عده‌ای لباس‌های آن چنانی به تن کنند، آنها قطع عضو می‌شوند چون گروهی  بخش خاصی از گوشت یک جانور را دوست دارند، با آنها مثل کالاهای تجاری برخورد می‌کنیم، به راحتی آنها را از محیط طبیعی‌شان بیرون آورده و درون قفس به نمایش می‌گذاریم، گاهی تنها برای آنکه نشان دهیم چقدر شجاع هستیم، جان آنها را می‌ستانیم، غافل از اینکه این نشانه‌ی خواری و زبونی ماست. آنها صف اول آزمایشات پزشکی و تست مواد آرایشی و بهداشتی هستند. در نهایت اگر در گوشه و کنار شهرمان موجودی خسته، بی پناه و گرسنه را ببینیم، با قساوت روی برگردانده و با هزار دلیل واهی خواستار مرگش می‌شویم. ما انسانیم اما گاه به نظر می‌رسد انسانیت را فراموش کرده‌ایم، و بدون انسانیت ما چه هستیم؟


به جهانی فکر کنید بدون حیوانات، گیاهان، پرنده‌ها، ماهی‌ها و هزاران حیات کوچک و بزرگی که در کنار ما و یا شاید پنهان از چشمان ما به زندگی خود ادامه می‌دهند. جهانی سرد و بیروح، جایی که کودکان برای آشنایی با جانورانی که روزی روی این کره می‌زیستند، باید به موزه‌ها سر زده و اجساد خشک شده آنها را تماشا کنند. واقعیت این است هر موجود زنده‌ای که روی این کره زندگی می‌کند، بخشی از چرخه‌ی بززگ حیات است، چرخ دنده‌ای کوچک یا بزرگ که نبودش کل این چرخه و سیستم را در معرض خطر قرار می‌دهد. واقعیتی که صد افسوس به آن بی‌توجهیم، اما گاهی خیلی زود دیر می‌شود.


باید ترسید، بله باید ترسید، ترسید از روزی که با نتایج فاجعه بار عملکردهای نادرست خود روبرو خواهیم شد، جایی که دیگر راه بازگشتی وجود ندارد. از هم اکنون زنگ‌های خطر به صدا در آمده، هر چند به نظر نمی‌رسد گوش شنوایی باشد. اما چرا از خود شروع نکنیم، هر کدام از ما یک قطره‌ایم، قطره‌ها جمع می‌شوند، جویبارهای کوچک شکل می‌گیرند، رود به جریان می‌افتد و اقیانوس شکل می‌گیرد. از امروز به جز خود به دیگر موجودات نیز فکر کنیم، به آن گل خودرو، آن درخت پرشاخ و برگ، آن پروانه‌ی رنگارنگ، گنجشکی که به شادی آواز می‌خواند، گربه‌ای که از کنارتان عبور می‌کند، سگی که قصد عبور از خیابان را دارد و.....، آنها شیء نیستند، آنها هم همچون شما زنده‌اند،  به آنها هم حق حیات بدهید.

بقیه در ادامه مطلب